Séríslenskt tuð

Þarf að fá smá útrás fyrir tuð. 

 Það er alveg með ólíkindum hvað tíminn líður. Allt lífið snýst um tíma.  Hver dagur nánast bókaður stund fyrir stund. Sumir segja að tíminn sé afstæður. Af hverju látum við þá stjórnast svona af tímanum? Ég veit það ekki.

Er ekki hægt að hægja á öllu? Þó það væri ekki nema aðeins. Hraðinn er svo mikill að maður veit varla hvort maður er að koma eða fara. Ég fer í vinnuna á mánudagsmorgnum og það næsta sem ég veit þá er kominn föstudagur og helgarfrí. Aftur og nýbúinn.

Annað sem mig langar að ræða en það er veðrið. það er kannski ekkert skrýtið að við Íslendingar erum hálf klikkuð. Veðráttan á þessu blessaða landi er nú til að gera hvern mann vitlausan. Endalaus leiðindi í veðrinu. Nú er aftur byrjað að snjóa með tilheyrandi skemmtilegheitum eða hitt þó heldur.

Það er kannski spurning um að finna sér stað í veröldinni þar sem sólin skín alla daga og tíminn stendur í stað.