Vígsla

Í morgun var leikskólinn Ugluklettur formlega vígður að viðstöddum fjölda gesta. Athöfnin var hin glæsilegasta og allt fór vel fram. Þar sem mér finnst einstaklega gaman að tala þá stýrði ég athöfninni og hélt ræðu. Séra Flóki Kristinsson kom og blessaði húsnæðið og starfsemina og Finnbogi Rögnvaldsson, formaður byggðaráðs, hélt ræðu fyrir hönd sveitarfélagsins. Börnin sungu svo nokkur lög við undirleik Hörpu Einarsdóttur, deildarstjóra. Að lokum klipptu börnin á borða sem var í raun táknrænt fyrir að leikskólinn er formlega tekinn í notkun. Boðið var uppá léttar veitingar og svo gafst almenningi kostur á að koma skoða leikskólann. Mér fannst almenn ánægja með leikskólann enda get ég alveg tekið undir það þar sem hann er glæsilegur.

Í kvöld eru svo starfsmenn Uglukletts ásamt fræðslustjóra að fara út að borða á veitingahúsinu í Hraunsnefi í Norðurárdal í boði sveitarstjórnar Borgarbyggðar. Þar sem óvenju margir starfsmenn ásamt fræðslustjóra eru búsettir á Mýrunum er ég búin að fá tengdapabba til að vera með sætaferðir í Borgarnes og svo heim aftur. Við ætlum að hittast heima hjá Kristínu Gísla áður en við förum að borða. Það er nú alveg nauðsynlegt að hita aðeins upp og fá sér eins og eitt kampavínsglas fyrir matinn. Hvað gerist eftir matinn er ekki gott að segja en við fáum stundum ansi hreint sniðugar hugmyndir. Ekki meira að sinni. Góða helgi:)

 

Femina eða Felis silvestris catus

Nú velti ég því alvarlega fyrir mér hvort ég er femina eða felis silvestris catus. Ástæðan fyrir þessum vangaveltum eru þær að fyrir nokkrum dögum fór ég til kvensjúkdómalæknis vegna endometriosis.

Læknirinn sem var hinn almennilegasti benti mér á að það væri hægt að meðhöndla þetta vandamál með lyfjameðferð. Ég jánkaði því þar sem ég var að leita bót meina minna hjá honum. Hann skrifaði lyfseðil og kvaddi mig svo.

Nokkru síðar dreif ég mig í apótekið með lyfseðilinn þar sem ég ætlaði nú að fara hefja lyfjameðferðina. Það var eitthvað voðalegt vesen á konunni í apótekinu sem var að afgreiða mig. Hún sagði að skammtastærðin væri ekki rétt og að læknirinn sem hefði skrifað uppá seðilinn var farinn úr landi. Og hvað sagði ég? Ég verð að fá þessar töflur. Lyfjafræðingurinn kom svo og ræddi við mig og féllst á að láta mig fá lyfið þó ekki í þeirri skammtastærð sem upp var gefinn.

Þegar ég var svo komin heim reif ég upp pakkann og dengdi einni pillu í mig. Svo fór ég að lesa utan á pakkann: Perlatex, takist samkvæmt umtali. Eitthvað var þetta kunnuglegt. Hvar hafði ég rekist á þetta lyf. Jú, hjá tengdamömmu. Einmitt, hún gefur læðunum sínum þetta lyf einu sinni í viku, svo þær verði ekki kettlingafullar. Nei þetta er eitthvað rugl í mér. Ég verð að fara til hennar og fá þetta staðfest.

"Getur verið að þú gefir kisunum þínum svona töflur sagði ég við hana og sýndi henni pakkann." Jú það passar sagði hún og náði í pakkann uppí skáp. Já en ég er ekki köttur. Ég fékk þetta hjá kvensjúkdómalækni vegna endometriosis. Það getur alveg passað sagði hún. Dýralæknirinn var búinn að segja mér að konur fengju stundum þetta lyf. Oh my god...

Næst fer ég bara til dýralæknis. Það er líka miklu ódýrara. Gísli getur líka fengið virðisaukann endurgreiddan af lyfjum þar sem þetta er hluti af rekstrarkostnaði.

Fjölgun í fjölskyldunni

Í gær fór ég í fyrsta tímann hjá sjúkraþjálfaranum. Hann skoðaði mig í bak og fyrir og tók skýrslu af mér. Þarf að fá áverkavottorð þar sem meiðslin eru afleiðingar vinnuslyss sem ég varð fyrir um ári síðan. Vonandi tekst honum að lappa upp á mig. Ég er allavega alveg eins og gamalmenni eins og ég er núna.

Eftir vinnu í dag fórum við Bjarki og Alexander í heimsókn til Ásthildar og Ragnheiðar Guðrúnar á Ánabrekku. Ástæðan fyrir heimsókninni var mjög skemmtileg en við vorum að velja okkur hvolp. Það voru þrír hrikalega krúttlegir hvolpar sem við gátum valið um. Prófuðum að halda á þeim og knúsast aðeins í þeim. Erum búin að velja en við vitum ekki alveg hvenær við fáum hann afhentan. Á heimleiðinni ræddum við aðeins hvað hann ætti að heita. Bjarki stakk uppá að hann fengi nafnið Raggi en Alexander lagði til litli sæti Angi. Ansi hreint frumlegir þessir drengir mínir.

Get ekki setið á mér

Í gær var ég á ansi löngum fundi í sveitarstjórn Borgarbyggðar. Þar voru málefni OR rædd og þær afleiðingar sem þetta mál hefur haft þá sérstaklega fyrir ímynd fyrirtækisins. Til að upplýsa ykkur sem ekki vitið þá á Borgarbyggð tæpt eitt prósent í OR þannig að við erum með áheyrnarfulltrúa í stjórninni. Sveitarstjórn Borgarbyggðar sendir frá sér fréttatilkynningu í dag þar sem við lýsum áhyggjum okkar í þessu máli og þeim vinnubrögðum sem við voru höfð.

Mér finnst framganga framsóknarmannsins Björns Inga Hrafnssonar alveg með ólíkindum. Maður veltir fyrir sér hvort að Guðni Ágústsson formaður framsóknarmanna sé að ná fram hefndum gegn Sjálfstæðismönnum. Það sem gerðist í gær í borgarmálunum í Reykjavík sýnir okkur einfaldlega það hversu pólitíkin getur verið grimm og óvægin. Valdabaráttan er svo mikil að menn svífast einskis ef þeir fá einhver völd. Ég harma svona framgöngu og ég held að hún sé alls ekki til góða fyrir borgarbúa.

Ég og strákarnir ætlum að skreppa á Stokkseyri um helgina þar sem mér skilst að verði nokkuð fjölmennt. Bjarki er búinn að suða alla vikuna um að fara þangað þannig að ég ætla að láta undan. Gísli er líka að fara í leit á laugardaginn þannig að hann verður ekki heima. Að lokum þá vil ég  óska ykkur góðrar helgar.

Bóndi í útrás

Fyrr í kvöld fór Gísli á bæ einn hér í Hraunhreppnum ásamt móður sinni og vinnukonu að skoða fé til kaups. Mér skilst að til standi að kaupa um 100 fjár hvorki meira né minna. Ég skil reyndar ekki þennan gríðarlega áhuga eiginmannsins á sauðfé en það er bara svona. Maður skilur víst ekki allt í þessari veröld. Hann skilur heldur ekkert í mér hvernig í ósköpunum ég geti haft gaman af því að vasast í pólitík en svona erum við mannskepnurnar nú ólíkar.

Í gærkvöldi missti Alexander eina tönn sem er svo sem ekki í frásögur færandi nema hvað að Guðjón var líka með eina lausa. Alexander hugsaði sér gott til glóðarinnar og setti tönnina undir koddann í þeirri von að tannálfurinn ætti einhvern aur. Guðjón gat ekki til þess hugsað að hann fengi engan aur og fór því inn á klósett og byrjaði að rugga tönninni fram og til baka uns hún lét undan. Það voru því þónokkur útgjöld hjá tannálfinum í nótt þar sem tvær tennur yfirgáfu litla munna.

Í morgun fór ég til læknis þar sem ég þarf að láta fjarlægja góðkynja kalkkirtla í höfðinu á mér. Ég var nú svo bjartsýn að ég hélt að hann gæti gert þetta strax en það var nú ekki alveg svo. Ég á reyndar að koma á mánudaginn þar sem þeir verða fjarlægðir með smá aðgerð. Eftir hádegi fór ég svo aftur til læknis þar sem ég þjáist af miklum verkjum í hálsi og öxl. Læknirinn talaði um að ég væri með hnúða í hálsinum og þarf því að fara í leisermeðferð hjá sjúkraþjálfara eða að fá sprautur í hálsinn. Ég valdi frekar sjúkraþjálfarann þar sem mér er frekar illa við sprautur. Vonandi fer ég nú að hressast eftir allar þessar læknisheimsóknir.

Rollu rag

Í gær var allsherjar smalamennska á okkar svæði. Nú er það orðið þannig að það eru svo fáir sem smala að við verðum að smala fleiri, fleiri hektara. Reyndar slapp ég nokkuð vel þar sem ekki er gerlegt að fara þetta svæði fótgangandi. Sem betur fer eru til fjórhjól sem hjálpa til við smalamennskur. Algjörlega nauðsynlegar græjur.

Við Anni fórum með strákana á fjórhjóli og smöluðum frá Brúarfossi og hingað heim. Veðrið var alveg yndislegt þannig að við lögðum fjórhjólinu og hóuðum kindunum heim. Ég er ekki frá því að ég hafi bara verið nokkuð hressari eftir smalamennskuna í gær. Á eftir erum við svo að fara reka inn og taka lömbin frá. Næsta slátrun verður í lok þessarar viku. Uppfrá því fer smalamennskum að ljúka í bili. Um næstu helgi er að vísu þriðja leit en ég geri ekki ráð fyrir að við fáum margar kindur úr þeirri leit.

 

Orð eru til alls fyrst

Síðustu dagar hjá mér eru búnir að vera frekar strembnir. Á mánudagsmorgun skömmu áður en ég ætlaði í vinnuna byrjaði ég að kasta upp með svo miklum látum að ég vissi hvernig þetta myndi enda. Það endaði nú reyndar þannig að ég hætti að kasta upp og svaf það sem eftir var dagsins. Í gærmorgun dreif ég mig svo í vinnuna þar sem mér fannst ég ekki geta legið svona eins og drusla. Til að byrja með var ég bara nokkuð hress en svo fór aðeins að svífa á mig. Þar sem ég þjáist af ansi mikilli þrjósku þá lét ég þetta ekki á mig fá heldur hélt út daginn. Þegar ég var svo komin heim seinnipartinn í gær var ég gjörsamlega búin á því. Í morgun ákvað ég svo að þetta gengi ekki og dengdi í mig heilum helling af vítamínum og hvað þetta nú allt heitir. Já og pantaði tíma hjá lækni svona bara til að róa Gísla. Reyndar veit ég svosem alveg hvað ég þarf að gera. Ég þarf að borða meira af hollri fæðu og hreyfa mig meira. Þetta hljómar svo hrikalega einfalt en er alveg hræðilega erfitt í framkvæmd. En orð eru jú til alls fyrst segir gamalt gott máltæki.

Sitt lítið af hverju

Þá er þessi vinnuvika að verða floginn á braut, nánast í orðsins fyllstu merkingu miðað við veðrið síðustu daga. Við Íslendingar verðum alltaf jafn hissa þegar það gerir almennilegt rok og rigningu. Alveg eins og við höfum aldrei upplifað annað eins, ótrúlegt alveg.

Í dag fór ég til Reykjavíkur á mjög stuttan en merkilegan fund. Við fórum fjórir fulltrúar Borgarbyggðar til fundar við fjárlaganefnd Alþingis. Merkilegt nokk. Mér var sagt slíkir fundir bæru jafnan lítinn árangur og áhugi fjárlaganefndar oft ansi lítill. En ég er á annarri skoðun. Í nýrri fjárlaganefnd situr nú þrautreynt sveitarstjórnarfólk sem sýndi málefnum okkar skilning og áhuga. Þannig að ég hef það á tilfinningunni að ferðin hafi verið hin gagnlegasta. Það er nú bara þannig að maður verður að koma óskum sínum á framfæri þegar tækifæri gefst til. Þannig var það einmitt í dag.

 Á eftir erum við hjónin að fara út að borða með stjórn DAB en þar sit ég sem ritari. Ástæðan fyrir kvöldverðinum er sú að Margrét Guðmundsdóttir framkvæmdastjóri er að láta af störfum eftir 30 ára farsælt starf. Það verður því ánægjulegt að geta átt notalega stund með Margréti ásamt öðrum stjórnarmeðliðum.

Um helgina eru svo bara fleiri kindur og réttir. Andrea frænka okkar ætlar að koma um helgina og strákarnir orðnir svaka spenntir að fá hana í heimsókn. Annars ætla ég bara að hafa það huggulegt um helgina á meðan Gísli eltir kindur um öll fjöll.

Dagur í lífi mínu

 

Vakna fyrir allar aldir. Kem strákunum á fætur. Gengur misvel. Allt í stressi. Allir of seinir. Skólabíllinn kominn. Hvar er taskan mín? En nestið? Hvar er húfan mín? Þessi söngur glymur í eyrum mínum nánast alla virka morgna. Út í bíl með ykkur. Bless,bless. Gangi ykkur vel í dag. Ég keyri í vinnuna. Hlusta á morgunútvarpið á Rás 2. Það róar mig aðeins. Reyni að henda öllu stressi og pirringi frá svo ég taki það ekki með mér í vinnuna.

Þegar í vinnuna er komið byrjar stressið aftur. Endalaus áreiti allan daginn. Ertu búinn að hringja í smiðinn? En píaparann? Já og hvernig er eiginlega með A Karlsson? Ó nei ekki aftur. Alveg að verða of sein á fund. Ek  helst til of hratt svo ég mæti ekki alltof seint. Kem aftur í vinnuna. Ég sé ekki í borðið fyrir minnismiðum. Hringja í þennan og þennan. Nokkrir tölvupóstar, svara þeim. Reyni að komast í gegnum verkefnabunkann. Klukkan alveg að verða fjögur. Hendist út í bíl og sæki Bjarka. Já og hvar skyldi Pétur svo vera. Þá byrjar leitin að honum. Hann finnst fyrir rest. Líklega þarf ég að fara í búðina. Eitthvað þurfum við að borða. Æji svo er bíllinn alveg að verða bensínlaus. Þá er ég loksins á leiðinni heim. Reyni að slaka á. Spjalla við Bjarka og Pétur. Þegar heim er komið er smá hvíld en ekki lengi. Það þarf að elda kvöldmat. Hjálpa strákunum að læra ef þeir eru ekki búnir að því. Er orðin gjörsamlega úrvinda klukkan níu þrátt fyrir nokkurt magn af spírulínu. Sigli inn í draumalandið....og dvel þar um stund uns nýr dagur er kominn. Hver er svo tilgangurinn með þessu öllu???

Gamlar myndir

                             

Við fengum þessar  myndir af Guðjóni Öfjörð langafa hans Gísla senda í tölvupósti frá manni sem heitir Erlingur Kristensson. Hann var í sveit hjá Guðjóni gamla í Lækjarbug um miðja síðustu öld.